De komst van Nasir
Ik hoorde voor het eerst van Uilenspel in 2016. Het leek mij leuk om te doen als tijdsbesteding voor mijn pensioen dat inging op 1 april 2017. Na een intakegesprek met Jolien, een charmante jonge dame van vzw Uilenspel, startte ik in september 2017 met de begeleiding van een Irakese jongen van 8 jaar met de naam Nasir*. Hij begon aan het 2de studiejaar en was in Vlaanderen gekomen op zijn 7 jaar om het eerste leerjaar aan te vatten op Sint Jan in de Oude Bareel.
Vader Rashid is eerst met zijn gezin gevlucht uit Tikrit in Irak naar Turkije, samen met zijn ouders, broers en zuster. Nour, zijn vrouw, heeft haar ouders en broers en zus moeten achterlaten in Mosoel in Noord Irak, waar vooral Koerden wonen. Rashid en zijn oudere zus zijn naar België gekomen om hier asiel aan te vragen. Zijn oudere broer is naar Duitsland gevlucht om daar asiel aan te vragen. Nour is later met haar 2 kinderen, Nasir en Shahin naar België gekomen. Zowel Rashid als Nour spraken toen nog onvoldoende Nederlands. Ze volgden toen wel een taalbad.
Ze woonden in een erbarmelijke woning, toegewezen door het OCMW en Rashid had enkel een leefloon.
Nasir kende een mondje Nederlands maar had nog een te kleine woordenschat. Daardoor maakte ik veel tekeningen om woorden uit te leggen. Shahin, zijn jongere broer, heeft autisme en maakt geluiden maar kan niet spreken. Hij volgt bijzonder onderwijs.
Mijn ondersteuning
Ik help hen in de eerste plaats door Nasir te helpen bij zijn huistaken en had de eerste jaren vooral aandacht voor begrijpend lezen. Ik ondersteun Nasir nu nog, maar op verzoek, in het eerste secundair, waar hij de STEM richting volgt in het Sint Lievens college.
In de tweede plaats door het gezin te helpen met documenten in te vullen in het Nederlands en hun taal bij te schaven. Hen wegwijs te maken in het administratieve landschap, bijvoorbeeld door ze in te schrijven bij huisvestigingsmaatschappijen om een sociale woning te betrekken. Ik hielp hen inschrijven bij RVA en VDAB.
De zoektocht naar een deftige woning verliep niet makkelijk. Ik probeerde hen vooral uit handen te houden van huisjesmelkers. Wat ik erg confronterend vond was het racisme bij Vlaamse huisbazen.
Meermaals kregen we te horen dat huiseigenaars niet willen verhuren aan personen met een hoofddoek.
Toen het huurhuis eindelijk gevonden werd, hielp ik onderhandelen voor het verven ervan.
Uiteindelijk vonden we ook een job voor Rashid. Nour, de mama, kon een opleiding volgen tot kinderverzorgster. Dat diploma heeft ze intussen op zak.
Nu dat beide ouders werken is de onderhandeling gestart met de huisbaas voor de aankoop van de huurwoning en is er de mogelijkheid om een sociale lening aan te gaan.
Impact op mezelf
Ik heb nu meer respect voor andermans religie, cultuur en gewoonten en ga op zoek naar gelijke waarden en normen.
Bij mijn Uilenspelgezin vond ik een vriendschap voor het leven en een onvoorwaardelijke dankbaarheid.
Ik ben zelf ook erg betrokken bij de overkoepelende werking van Uilenspel. Zowel voor administratieve taken als het zoeken naar extra fondsen via een werkgroepje met vrijwilligers. Het is fijn om terecht te komen in een dynamische ploeg van medewerkers die enthousiasmeren. Ook de uitwisseling met andere vrijwilligers zorgt voor een boeiende kruisbestuiving.
Dirk Vernaeve, mei 2023
*de namen van het gezin zijn fictieve namen.
